Het Dorp, Arnhem
Door de beroemde inzamelingsactie met Mies Bouwman in 1962 werd de eerste woongemeenschap in Nederland voor mensen met een beperking gebouwd – Het Dorp. Nu, ruim 60 jaar later, is het vastgoed versleten en sluit Het Dorp niet meer optimaal aan op de behoeften zoals die er vandaag de dag is. Met ons winnende plan maken we van Ons Dorp een voorbeeld van hoe het landschap invloed kan hebben op optimaal gezond samenleven. De locatie, op de overgang van Veluwe naar Rijndal, met grote bomen en een on-Nederlands reliëf is, hoewel van zichzelf niet erg rolstoelvriendelijk, al geweldig.
Het hoofdconcept van het ontwerp voor Ons Dorp richt zich op het versterken van het bos en het maken van grotere en kleinere open plekken waar mensen samenkomen. Op het Dorpsplein, aan de rand van Het Park komt de stad langs voor een drankje. Kleinere open plekken als De Brink brengen mensen uit Ons Dorp samen.
De intiemste open plekken liggen als gemeenschappelijke binnentuinen, omsloten door bebouwing, in het bos.
Hier ontmoeten de buurtgenoten elkaar, bij thuiskomst, in het weekend en op een mooie avond. Door doorgaande autoroutes te verwijderen en langzaam verkeerroutes juist soepel op de omgeving aan te sluiten keert de wijk zich niet langer naar binnen, maar wordt onderdeel van zijn omgeving. Parkeren vindt plaats in pockets buíten de clusters, opgenomen in de plooien van het glooiende het landschap. Zo min mogelijk in het zicht én zo min mogelijk in de weg.
De bebouwing is zowel grond-, bos- als luchtgebonden. Het profiteert van de prachtige ruimtes op het maaiveld, tussen de boomkronen en de lucht, het licht en het uitzicht bovenin. Stapelingen van doosjes vormen dorpjes, grillig als het reliëf zelf. Bij de woonclusters zijn dat samengevoegde blokjes van 2, 3 of 4 woningen die qua schaal, maatvoering en materialisatie perfect aansluiten op de menselijke schaal en het aansluitende landschap.
Zowel de woning als de gebouwde buitenruimte wordt vormgegeven als één architectonische eenheid, in harmonie én contrast met het landschap dat tot aan de gevel komt. Er zijn geen gewone tuinen, de terrassen zijn onderdeel van de architectuur en de private buitenruimtes aan de boszijde van de woningen zijn gescheiden door houtwallen onderdeel van het boslandschap.
Een subtiele combinatie van ingetogen en zorgvuldig vormgegeven architectuur met een écht, prachtig landschap. Waar de natuur de woning binnenkomt. Dat is goed voor de bewoners, wel of niet hulpbehoevend. Daar voel je je beter door. Als bewoner, verzorger, bezoeker of passant.
