Sloterdijk Kavel N
De lift uitstappen en midden in een glooiend bos staan. Waar op hete dagen een mild regenbuitje uit het spiegelende plafond valt, waarin het intense groen zich eindeloos herhaalt, terwijl station Sloterdijk beneden aan je voeten ligt.
Door de appartemententoren open te breken en het boslandschap naar buiten te laten puilen ontstaat een icoon voor het stenige Sloterdijk.
Op het lagere complex naast de toren wordt regenwater opgevangen in een veenlandschap op het dak. Letterlijk hoog-veen. Een herhaling van het Brettenlandschap dat iets verderop ligt waarmee de groene wig die Amsterdam inprikt op deze plek toch wordt doorgezet in deze ecologische hoog-structuur, die de natuur en warmte binnen brengen en van deze tamelijk ongezellige omgeving een spectaculair woonlandschap maken voor mens plant en dier.