Buitenplaats Koningsweg
Ten noorden van Arnhem is de culturele enclave Buitenplaats Koningsweg ontwikkeld. De tamelijk schimmige bos zone ten Noorden van Arnhem – versnipperd door hekken, wegen en militaire terreinen maakte dat Arnhem nauwelijks verbinding had met Nationaal Park de Hoge Veluwe. In 2008 bedachten Harro en ontdekkingsreiziger Hans Jungerius dat de kazerneterreinen ten noorden van Arnhem een culturele enclave moest worden. Een stepping-stone tussen de groene en creatieve stad Arnhem en het naastgelegen Nationaal Park de Hoge Veluwe, met het wereldberoemde Kröller Müller. Een plek waar landschap, geschiedenis en cultuur hand in hand gaan.
Naast de verbinding met de Veluwe ontsluiert Buitenplaats Koningsweg ook het tamelijk bizarre militaire verleden van dit gebied.
De kazerneterreinen waren onderdeel van de ‘Fliegerhorst Deelen’, het Duitse WO2 vliegveld met talloze legeringsgebouwen, kazernes en hangars daaromheen die, om de geallieerden voor de gek te houden, vermomd waren als boerenlandschap met boerendorpjes. Zelfs papier-maché koeien, houten paarden en echte kuddes schapen moesten naast de als boerderij vermomde vliegtuighangars en onderkomens voor personeel deze ogenschijnlijke idylle tot leven wekken.
Hans en Harro benaderden ontwikkelaar KWP die het terrein daadwerkelijk aankocht. In samenwerking met MVRDV architecten maakte buroharro het inrichtingsplan en beeldkwaliteitsplan voor het terrein. De vaak rijksmonumentale militaire gebouwen worden verbouwd tot ateliers en woningen, waarbij de nieuwe ingrepen zich duidelijk onderscheiden door de voorgeschreven donkergrijze kleur. Slechte jaren ’80 architectuur is inmiddels gesloopt, hier krijgt de natuur weer alle ruimte. In die natuur zullen een elftal ‘follies’ verschijnen; vermomde kleine recreatiehuisjes die zich camoufleren in de natuur.
Het Veluwse landschap wordt als een oude vertrouwde deken weer terug over het terrein heen getrokken, waardoor een groot deel van de gebouwen letterlijk als hutjes op de hei komen te liggen. De twee rijksmonumentale delen liggen daar als campus-achtige enclaves middenin. Het landschap is straks de tuin van de gemeenschap die hier woont, werkt en recreëert.
De hekken om het terrein verdwijnen waardoor de Veluwe weer een stukje minder versnippert raakt en dit bijzondere gebied door iedereen ontdekt kan worden. Hans en Harro zelf zijn als bewoners van het eerste uur zelf onderdeel van de creatieve gemeenschap op deze prachtige, voorheen foute maar inmiddels o zo goeie plek op de Veluwe.
